Uganda is een parel, zeker qua natuur en bijzondere, wilde dieren. Oog in oog met een silverback gorilla, 20 centimeter voor mijn voeten, blijft mijn bijzonderste reiservaring tot nu toe. Hoe hij daar onbedoeld komt te zitten, vertel ik hieronder.
Ik was van 23 tot en met 31 januari 2013 in Uganda. Ik had mij aangesloten bij een jubileumreis van Baobab: van Caïro naar Kaapstad in vijf maanden. Met zes mensen legden we de hele afstand af. Andere medereizigers deden een of meerdere van de zes etappes. Met behulp van mijn reisdagboek van destijds kijk ik terug.
Varen op de Nijl bij Jinja in Uganda
De Nijl is de langste rivier ter wereld met een lengte van bijna 7.000 kilometer. Reizend vanaf Caïro in Egypte, via Sudan en Ethiopië naar Uganda kom je de rivier meerdere keren tegen. De Witte Nijl stroomt via het Victoriameer Uganda binnen. Of bij Jinja ook de bron ligt van de Nijl, wordt tegenwoordig betwist. De bron zou ruim 100 kilometer verderop liggen in Rwanda.
Jinja aan de Witte Nijl is een heerlijk plek om te verblijven. Zeker als je hotel of guesthouse een veranda heeft met uitzicht op de langs vliegende vogels en voorbijvarende bootjes van lokale vissers. Een boottocht is de moeite waarde. Leuk om dieren te spotten tussen de bladeren van bomen langs de oevers. Denk aan grote varanen met hun gele vlekken, een uil met zijn fantastische schutkleur, malachietijsvogels met hun karakteristieke oranje en blauwe kleuren, een zeearend met zijn donderbruine en witte verenkleed en indrukwekkende gele snavel, kleurrijke libellen en speelse aapjes.
Wandelen langs de theevelden
Vlakbij Fort Portal zie ik voor het eerst van mijn leven theevelden. Ze liggen golvend op de heuvels, in vierkante patronen door paden voor de theeplukkers, op grotere afstanden gescheiden door rode zandwegen. De theeplanten zijn niet meer dan een meter hoog. De bladknop aan de top van de stengel wordt geplukt en de blaadjes die daar net onder groeien. We wandelen naar de ‘Top of de World’, dat de naam blijkt van een in aanbouw zijnd restaurant op de top van een heuvel. In aanbouw, dus nog geen koel drankje voor ons. Het is een hele mooie wandeling. De kinderen onderweg roepen ons toe met ‘muzungu’.
Queen Elizabeth National Park bezoeken per boot
Als je een keuze moet maken tussen een bezoek aan Queen Elizabeth National Park per auto of per boot, dan raad ik je aan voor de boot te kiezen. Vanaf het water heb je goed zicht op zich in de zon opwarmende krokodillen, waterbuffels dichtbij de oever, nijlpaarden in het water, drinkende olifanten en vele watervogels. Af en toe kom je ook langs lokale vissers, hun houten kano’s en hun kinderen spelend aan de oever.
Berggorilla’s bezoeken in Bwindi Impenetrable Forrest National Park
Dit moet toch een van de hoogtepunten van de reis worden: door het oerwoud lopen naar de berggorilla’s. En dat is het ook geworden. We overnachten in Buhoma bij het lokale Community Rest Camp, waarbij de lokale bevolking profiteert van de gorillatrekkings. De volgende dag begin ik met zeven anderen, waaronder een Italiaans en Amerikaans echtpaar, aan de trekking onder leiding van een gids en twee gewapende rangers. Verkenners zijn al eerder vertrokken om de groep op te sporen. Het begin van de trekking is bijna toeristisch: over een breed pad met op diverse plekken traptreden. Al snel wordt het pad smaller en steiler: niet meer dan 30 centimeter breed en schuin aflopend. Het is goed voor te stellen dat mensen wegglijden en in de begroeiing verdwijnen. Dit overkomt de Italiaanse man ook, maar door de dichte begroeiing loopt dat goed af.
“Dit was een van de hoogtepunten van de reis: in het oerwoud op bezoek bij berggorilla’s.”
Mijn dagrugzak wordt gedragen door een lokale dorpsbewoner. Het voelt raar om hem daarvoor in te huren, maar het biedt de bewoners juist de kans wat extra bij te verdienen. Uiteindelijk heb ik het dus wel gedaan en dat blijkt ook wel zo relaxed. Ook heb ik een houten wandelstok gehuurd die goed van pas is gekomen op de steile hellingen.
De Mubare groep met een silverback
Wij gaan naar de Mubare groep: een groep van acht gorilla’s met een silverback. De groep gorilla’s is in beweging en op zoek naar eten, dus we klimmen zeker wel twee uur om ze te vinden. Officieel moeten we zeven meter afstand houden, maar tijdens het zoeken naar de groep komen we onverwachts veel dichterbij. De silverback duikt ineens achter ons op het smalle pad op, waarna we snel aan de kant moeten. In plaats van snel langs ons te lopen gaat hij voor mijn voeten zitten. Wat een machtig beest om te zien en dat van twintig centimeter afstand. Die kop! Ik heb mijn zoomlens op mijn camera, dus ik kan op dat moment niet eens foto’s van hem maken.
Het is een fantastische ervaring deze gorilla’s van zo dichtbij te mogen zien. De camera’s klikken veel, maar vergeet niet de camera ook opzij te leggen en gewoon te kijken en te genieten. Kijk in die mooie bruine ogen. Het is geen goedkope excursie, maar als je het je kunt veroorloven dan is het zo de moeite waard. Een bijzondere ervaring om nooit meer te vergeten.
Terug naar het pad gaat het echt dwars door en over de begroeiing. De doorgang wordt mogelijk gemaakt met machetes. Zelfs de persoon die ruim een meter voor me loopt, kan ineens uit zicht zijn. Ook dat is een hele ervaring, het lopen door zo’n dicht oerwoud.
’s Middags barst een zware en langdurige tropische regenbui los, maar dan ben ik alweer terug en kan op een veranda deze ervaring herbeleven.
Na Uganda is de volgende bestemming Tanzania.