De Breadknife en Grand High Tops wandeling behoort tot de tien populairste wandelroutes in Australië. Die mag ik dan niet missen. Deze wandeling ligt in Warrumbungle Nationaal Park (New South Wales) dat bekend staat om zijn rotsformaties.
De start van Breadknife en Grand High Tops wandeling
De wind blaast verfrissing toe. Het pad start breed. Al na een tiental meters daalt het pad alsof er een beek heeft gestroomd. Geel, roodbruin en bijna oranje zand wisselen elkaar af. De losliggende stenen zijn een mengelmoes van dezelfde kleuren en meer. Losse takken en ingeslepen groeven in het pad maken het beeld van een drooggevallen beek compleet. Een kangoeroe staart me aan vanaf het midden van het pad. Ik heb nog geen halve minuut gelopen.
Breadknife en Grand High Tops kerstwandeling
Het is Tweede Kerstdag en het gaat warm worden na een grijze Eerste Kerstdag. De zon brandt al fel op de openliggende stukken. Gelukkig is er regelmatig schaduw door een passerende wolk of door hoge bomen met hun typisch Australische kronkelende takken. De drooggevallen stroom onder de brug versterkt het beeld van hoog zomer. Telkens als het steil wordt, is het pad betegeld met gele straatstenen. Rechts staan de boomstammen kaal en zwart tegen de verder groene bergwand aan.
Veel geluid is er niet. De droge takjes kraken onder mijn schoenen. Links en rechts schieten hagedissen ritselend door het bladerdek snel weg. Verschillende vogels laten van zich horen. Ik ben blij met elk zuchtje wind.
De gele stenen kunnen me gestolen worden
Het pad is makkelijk te volgen en te belopen. Ik stap flink door. De afslag naar Spirey View is steiler en overgroeid met boomwortels. Op de grote rotsblokken fotografeer ik het uitzicht. Een dunne pilaar steekt boven de kloofwand uit. De 150 meter terug naar het pad is snel gedaan en ik vervolg mijn weg, al goed bezweet terwijl de steile stukken nog moeten komen.
Gele stenen komen weer in zicht dus dat betekent klimmen. Helemaal niet fijn om over zo’n harde en vlakke ondergrond te moeten klimmen. Ik ben vooral bezig met die inspanning en wat ik om me heen hoor en zie. Even denk ik aan de kerstsfeer in Nederland, maar dat is in deze omgeving zo’n ver-van-mijn-bed-show dat het geen heimwee oplevert.
600 traptreden omhoog
Eindelijk komt er een einde aan de gele stenen om me te verrassen met een trap. En wat voor trap. Na ruim 600 treden omhoog gaat de route verder over een rotspad. Dat loopt veel prettiger.
Een klim van een paar meter rechts van me lonkt op een of andere manier. Het uitzicht is magnifiek. Als er even later een vrouw een paar meter onder mij stopt om, naar ik aanneem, eens hardgrondig te vloeken in een Scandinavische taal, vertel ik haar dat de paar meter extra omhoog een goede tussentijdse beloning zijn.
Genieten van 360-gradenuitzicht
Even verderop beloont Lugh’s Throne mijn inspanningen. Het 360-gradenuitzicht is fantastisch.
Het Scandinavische stel kiest er hiervoor dezelfde weg terug te lopen. Weer al die traptreden nemen en afdalen over die gele straatweg trekken mij niet. Ik volg het pad een stuk verder. Van steen tot steen stappend daal ik af naar de driesprong. Hier kan ik terug via de Dagda Shortcut of ik kan de twee kilometer langere route lopen via West Spirey Creek. Ik twijfel maar ik kies voor de lange en daarmee complete route.
West Spirey Creek is de moeite waard
Daar krijg ik geen spijt van. Het is een veel leukere wandelroute dan het eerste stuk vanaf de parkeerplaats tot de eerste splitsing met de Dagda Shortcut. Het nu smallere bospad gaat van uitzicht tot uitzicht. Maar niets beter dan Lugh’s Throne, terwijl ik helemaal niet van plan was dat stuk te lopen.
Na een eerste stijging, dan een vlakker pad langs de kloofhelling, start de afdaling. Het is een lange afdaling maar goed te doen. Ik ben wel blij dat ik niet langs deze weg omhoog hoef te klimmen, hoewel dat de normale looprichting is. Mijn tegendraadse keuze werkt goed voor mij.
Nog even doorzetten
In deze rustige omgeving schrik ik me wezenloos wanneer er net naast het pad een tak met veel bombarie naar beneden valt. Ik ga langzamerhand mijn knieën wel voelen. Zal ik kijken hoe ver het nog is of kan dat alleen maar tegenvallen? Twee kilometer. Na een korte rustpauze zet ik door om die minimaal vierduizend stappen ook nog te zetten.
Gelukkig vlakt de afdaling af en wordt het pad makkelijker begaanbaar. De drooggevallen West Spirey Creek slingert naast het pad en doorkruist het meerdere malen.
Doorweekt en dorstig
Mijn blouse is doorweekt op mijn rug vanwege mijn rugzak. Mijn smurfblauwe auto staat als een na laatste nog op de parkeerplaats. Het water uit de fles in de auto is zo heet geworden dat het niet meer te drinken valt. Gulzig drink ik van de appel- en zwartebessensap die op een koelere plek heeft gelegen. En zo loop ik mijn warmste en langste kerstwandeling ooit.
Vier tips voor de Breadknife en Grand High Tops wandeling
Tip 1: Download de NPWS app
NSW National Parks and Wildlife Service (NPWS) heeft een uitgebreide website waarop alle nationale parken in New South Wales worden beschreven. De informatie over de Breadknife en Grand High Tops wandeling staat hier. Nog handiger is om hun app te downloaden. Hierin vind je alle informatie van de website op een makkelijk te doorzoeken wijze terug, inclusief kaarten. Dit zijn geen heel gedetailleerde kaarten maar je huidige positie wordt erin aangegeven. Als je de parkinformatie voor het wandelen downloadt, heb je ook toegang tot de informatie zonder internet.
Tip 2: Sla Grand High Tops niet over
De hele route is 14,5 kilometer. Daarnaast staat er in de beschrijving van NPWS de optie om de route in te korten tot 12,5 kilometer door de Dagda Shortcut te nemen (zie rechtsonder op de kaart). Daardoor mis je het gedeelte van de Grand High Tops. Ik vind dat het mooiste gedeelte van de route. Sla dat deel dus vooral niet over.
Tip 3: Loop de route met de klok mee
In de beschrijving van NPSW start je de wandeling vanaf de parkeerplaats en sla je bij de eerste splitsing (zie kaart “YOU ARE HERE”) rechtsaf. Je loop de route dan tegen de klok in. Daar is niets mis mee, aangezien het voorkomt dat je over betegelde paden vrij steil omhoog moet lopen. Als je de route andersom loopt, heb je wel een grotere keuzevrijheid in het aantal te lopen kilometers. Je kunt dan ook een stuk minder dan 12,5 kilometer lopen, aangezien je dan vanaf Lugh’s Throne dezelfde weg kunt terugnemen. Of je daalt af aan de andere kant van het plateau waarna je terugloopt via de Dagda Shortcut. En als derde optie kun je de hele wandelroute via West Spirey Creek afmaken. Zo ben je het meest flexibel afhankelijk van de duur dat je wilt lopen of hoe je je op dat moment voelt.
Tip 4: Rijd niet zo hard over de toegangsweg tot Warrambungle Nationaal Park
De John Renshaw Parkway brengt je naar de toegang tot Warrumbungle Nationaal Park. Het is jammer hier de maximumsnelheid van 100 km/u te volgen, aangezien je dan de originele brievenbussen alleen maar voorbij ziet flitsen. Van struisvogel, bok en rendier tot NASA-raket en trommelspeler, en nog veel meer.
Als je alvast een kijkje wilt nemen, dan kan dat met de Google Street View Trekker.
 dat bekend staat om zijn rotsformaties. Het 360-gradenuitzicht vanaf Lugh’s Throne is fantastisch. Mijn langste en warmste kerstwandeling ooit.){kind=link}